De Europese en Japanse BepiColombo straalden close-upbeelden uit van de binnenste planeet van het zonnestelsel, die door de schaduw van Mercurius vloog om rechtstreeks naar kraters te kijken die permanent verborgen zijn in de schaduw.
BepiColombo, bestaande uit twee samengevoegde ruimtevaartuigen, vloog woensdag voor de zesde en laatste keer langs Mercurius, waarbij gebruik werd gemaakt van de zwaartekracht van de planeet om zijn baan aan te passen voor een uiteindelijke orbitale invoeging in 2026. De missie werd in oktober 2018 gelanceerd als een joint venture tussen de Europese Space Agency (ESA) en de Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA), elk biedt een orbitaal om Mercurius te verkennen. Tijdens zijn laatste vlucht vloog het tweelingruimtevaartuig langs het oppervlak van Mercurius op een afstand van ongeveer 295 kilometer. ESA.
Vanaf deze korte afstand maakte BepiColombo beelden van het krateroppervlak van Mercurius, beginnend met de koude, permanent donkere nachtzijde van de planeet nabij de noordpool, alvorens zich verder te begeven naar de zonovergoten noordelijke gebieden.
Met behulp van de trackingcamera’s (M-CAM 1) verkreeg BepiColombo zijn eerste close-up van de grens die de dag- en nachtzijde van Mercurius scheidt. In de afbeelding hierboven zijn de randen van de Prokofjev-, Kandinsky-, Tolkien- en Gordimer-kraters te zien, verspreid over het oppervlak van Mercurius, waardoor permanente schaduwen worden geworpen die mogelijk ijswater bevatten.
Een belangrijk doel van de missie is om te onderzoeken of Mercurius water in zijn schaduw vasthoudt, ondanks zijn nabijheid tot de zon.
Het enorme Caloris Basin, de grootste inslagkrater van Mercurius, beslaat ruim 1500 kilometer en is linksonder in de afbeelding zichtbaar.
Hoewel Mercurius grotendeels een donkere planeet is, lijken de nieuwste kenmerken (of recentere littekens) helderder aan de oppervlakte. Wetenschappers weten niet precies waar Mercurius van gemaakt is, maar het materiaal dat onder het oppervlak van de planeet wordt opgegraven, wordt in de loop van de tijd geleidelijk donkerder.
In deze derde afbeelding worden vulkanische activiteit en grote inslagen benadrukt als sleutelfactoren achter de helderdere gebieden van Mercurius. “De heldere vlek nabij de bovenrand van de planeet op deze afbeelding is Facula Nathair, de nasleep van de grootste vulkaanuitbarsting op Mercurius. In het midden bevindt zich een krater van ongeveer 40 kilometer lang, waar minstens drie grote uitbarstingen hebben plaatsgevonden”, schreef ESA.
BepiColombo is pas het derde ruimtevaartuig dat Mercurius bezoekt. de ongrijpbare planeet is moeilijk te bereiken vanwege de sterke zwaartekracht van de zon. De twee BepiColombo-sondes, bestaande uit ESA’s Mercury Planet Orbiter (MPO) en JAXA’s Mercury Magnetosphere Orbiter (MMO), werden samen gelanceerd op één enkel ruimtevaartuig en zullen elk eind 2026 hun respectievelijke banen rond Mercurius ingaan. De missie maakte zijn eerste vliegt in oktober 2021 langs de planeet en levert verbluffende close-upbeelden op van de kleinste planeet van het zonnestelsel als en waardevolle gegevens over de mysterieuze planeet.
“De hoofdfase van BepiColombo’s missie begint misschien pas over twee jaar, maar alle zes de scheervluchten langs Mercurius hebben ons waardevolle nieuwe informatie gegeven over de weinig onderzochte planeet. De komende weken zal het BepiColombo-team er hard aan werken om met de gegevens van deze flyby zoveel mogelijk mysteries van Mercurius te ontrafelen”, zegt Geraint Jones, BepiColombo-programmawetenschapper bij ESA.
